Στα θυελλώδη αμφιθέατρα της δεκαετίας του ’80, στις «απόλυτα δημοκρατικές» διαδικασίες ήταν αυτονόητο πως κάθε ομιλητής όφειλε να απαντήσει σε ερωτήσεις που του έθεταν συνδικαλιστές άλλων παρατάξεων. Κατά κανόνα οι ερωτήσεις μετατρέπονταν σε σκληρές τοποθετήσεις που, προσχηματικά και μόνο, κατέληγαν σε μια κάποια ερώτηση στο τέλος τους.
Σε αυτή τη διαδικασία που πολλές φορές εξελισσόταν με χαοτικούς όρους, ιδίως όταν έπρεπε να εκδοθεί κάποιο ψήφισμα για τη Νικαράγουα, την Παλαιστίνη ή το...